Historie, którą wysłuchamy ma zakończenie happy endu. Tak często jest u Boga!
1 Mo.22.1 – 19.
„I KSIĘGA MOJŻESZOWA 22
Ofiarowanie Izaaka
22.1
Po tych wydarzeniach wystawił Bóg Abrahama na próbę i rzekł do niego: Abrahamie! A on odpowiedział: Otom ja.
22.2
I rzekł: Weź syna swego, jedynaka swego, Izaaka, którego miłujesz, i udaj się do kraju Moria, i złóż go tam w ofierze całopalnej na jednej z gór, o której ci powiem.
22.3
Wstał tedy Abraham wczesnym rankiem, osiodłał osła swego i wziął z sobą dwóch ze sług swoich i syna swego Izaaka, a narąbawszy drew na całopalenie, wstał i poszedł na miejsce, o którym mu powiedział Bóg.
22.4
Trzeciego dnia podniósł Abraham oczy swoje i ujrzał z daleka to miejsce.
22.5
Wtedy rzekł Abraham do sług swoich: Zostańcie tutaj z osłem, a ja i chłopiec pójdziemy tam, a gdy się pomodlimy, wrócimy do was.
22.6
Abraham wziął drwa na całopalenie i włożył je na syna swego Izaaka, sam zaś wziął do ręki ogień i nóż i poszli obaj razem.
22.7
I rzekł Izaak do ojca swego Abrahama tak: Ojcze mój! A ten odpowiedział: Oto jestem, synu mój! I rzekł: Oto ogień i drwa, a gdzie jest jagnię na całopalenie?”
„22.8
Abraham odpowiedział: Bóg upatrzy sobie jagnię na całopalenie, synu mój. I szli obaj razem.
22.9
A gdy przybyli na miejsce, o którym mu Bóg powiedział, zbudował tam Abraham ołtarz i ułożył drwa. Potem związał syna swego Izaaka i położył go na ołtarzu na drwach.
22.10
I wyciągnął Abraham swoją rękę, i wziął nóż, aby zabić syna swego.
22.11
Lecz anioł Pański zawołał nań z nieba i rzekł: Abrahamie! Abrahamie! A on rzekł: Otom ja!
22.12
I rzekł: Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic, bo teraz wiem, że boisz się Boga, gdyż nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego.
22.13
A gdy Abraham podniósł oczy, ujrzał za sobą barana, który rogami uwikłał się w krzakach. Poszedł tedy Abraham, a wziąwszy barana, złożył go na całopalenie zamiast syna swego.
22.14
I nazwał Abraham to miejsce: Pan zaopatruje. Dlatego mówi się po dziś dzień: Na górze Pana jest zaopatrzenie.
22.15
Potem zawołał anioł Pański powtórnie z nieba na Abrahama, mówiąc:
22.16
Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego,
„22.17
Będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza, a potomkowie twoi zdobędą grody nieprzyjaciół swoich,
22.18
I w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi za to, że usłuchałeś głosu mego.
22.19
Potem powrócił Abraham do sług swoich i wstawszy poszli razem do Beer-Szeby. I mieszkał Abraham nadal w Beer-Szebie.”
Posłuchajcie jej:
Izaak oznacza uśmiechać się, lub śmiać się, radować się.
Pierwszą rzeczą jako możemy zrozumieć z tej historii, to to, że Bóg testuje wierzących ludzi. Dla niektórych jest to szokujące, ale taka jest prawda.
W liście do Jakuba 1. 2 pisze nam on, że mamy się radować z naszych rozmaitych prób, które przechodzimy, byśmy wiedzieli (nie odczuwali, sądzili lub mieli w tym momencie taki, a nie inny nastrój)…że doświadczenie naszej wiary czyni nas wytrwałymi, a ta wytrwałość jest nam potrzebna byśmy się stali bez nagany, nie mający żadnych braków.
Wers 12 mówi nam, że ten, kto próbę pomyślnie wytrwa, to otrzyma za to swoją nagrodę. Jaką nagrodę? Jest to wieniec żywota, a komu on przysługuje? Oczywiście dzieciom Bożym, lub tym ,którzy GO kochają.
List do Rzymian 5. 3- 5
Drugą rzeczą jest to, że uciski, które są do nas dopuszczane służą do naszego doskonalenia się i Wywołują w nas cierpliwość. Cierpliwość uaktywnia doświadczenie i w końcu, doświadczenie zdradza w nas nadzieję, która nikogo z nas nie może zawieść, bo zostawia w nas obecność Ducha Świętego- to jest miłość praktyczna do życia w Jego pobożności.
Życzę nam wszystkim mądrych owoców podczas tej lektury.